De tentoonstelling "No Play Time" presenteert een unieke dialoog tussen de zachte, intieme textielkunst van Hala Tawil en de opvallende, conceptuele meubelontwerpen van Groovido. Samen creëren hun werken een gestileerde tienerslaapkamer die bezoekers uitnodigt om het snijvlak van persoonlijke herinnering, identiteit en materiële cultuur te verkennen.
Hala Tawil brengt haar expertise in digitale collage, rendering en illustratie tot leven in een reeks zachte interieurobjecten, waaronder tapijten, wandkleden en een dekbed. Tawils werk verkent de subtiele vervreemding van het moderne leven door alledaagse huiselijke ruimtes om te vormen tot mysterieuze taferelen. Haar inspiratie komt uit het vertrouwde—de kamers, meubels en objecten die ons dagelijks omringen—maar haar werk gaat dieper, en stelt vragen over de relatie tussen het zelf en de materiële wereld in een steeds digitalere tijd. Hoewel haar stukken digitaal zijn gerenderd, worden ze gedrukt op platte oppervlakken en zijn ze doordrenkt met een schilderachtige kwaliteit. Deze vreemde, droomachtige arrangementen dagen de kijker uit om verloren verhalen te interpreteren en roepen een emotionele reactie op bij het ogenschijnlijk alledaagse.
Daarentegen introduceert Groovido, een meubelontwerpstudio bekend om zijn gedurfde en experimentele benadering, de harde meubels van de ruimte: een bed, een stoel en planken uit hun Diorama-collectie. Groovido’s werk mengt traditioneel vakmanschap met hedendaagse culturele invloeden, waarbij ze inspiratie putten uit de wereld van gaming en deze elementen naar de fysieke realiteit brengen. Hun stukken zijn tegelijk speels en archetypisch, en herzien alledaagse objecten zoals bureaus en lampen door een glinsterende, fantastische lens. Door symbolen en esthetiek uit virtuele werelden te integreren, creëert Groovido een meeslepende ervaring die de kloof tussen digitale en echte omgevingen overbrugt.
De juxtapositie van Tawils zachte, contemplatieve textiel met Groovido’s gedurfde, gestructureerde ontwerpen genereert een dynamische spanning binnen de tentoonstelling, die het contrast vertegenwoordigt tussen twee verschillende, maar verweven verhalen—dat van een tienerjongen en een meisje. "No Play Time" is een meeslepende tentoonstelling die de toeschouwer uitnodigt om deze verhalen te reconstrueren door hun eigen persoonlijke lens, en de levendige en subjectieve ervaring van adolescentie oproept. Het resultaat is een nostalgische, maar vooruitstrevende verkenning van identiteit, herinnering en het verstrijken van de tijd, waarbij elke bezoeker een actieve deelnemer wordt in het vormgeven van het verhaal van de ruimte en van de twee tieners.
Gecureerd door Rawad Baaklini
Grafisch ontwerp door Kirsten Spruit
